افزایش فسفر در خاک ژله ای مکعبی در مطالعات با کاربرد لجن از صنعت ژلاتین (Guimarães و همکاران، 2012)، شیرابه زباله جامد شهری (Silva et al., 2011)، فاضلاب خانگی (Barreto et al., 2013) مشاهده شد. فاضلاب کاساوا (دوارت و همکاران، 2013)، خوکی مایع، پساب راکتور UASB و سری فیلترها، و پساب قلیایی از یک صنعت داروسازی.
با توجه به سطوح فسفر در عمق، مشاهده شد که اثرات کاربرد GIW عمدتاً به لایه سطحی خاک ژله ای (0.05-0 متر) محدود می‌شود، زیرا هیچ مهاجرتی از ماده مغذی به لایه‌های زیرین پروفیل خاک وجود ندارد. مشاهدات مشابه توسط اسپر نتو و همکاران به دست آمد. al. (2016) افزایش فسفر را اساساً در لایه سطحی خاک ثبت کرد.
عدم حرکت فسفر در طول نیمرخ خاک با این واقعیت توجیه می شود که نیتوسول با بافت رسی (710 گرم در کیلوگرم خاک رس) مورد استفاده در مطالعه حاضر هوازدگی شده است، با غلبه خاک ژله ای رس از کائولینیت، گیبسیت، گوتیت.
انواع هماتیت، با درجه بالایی از جذب خاص فسفر، که حرکت این ماده غذایی را در مشخصات خاک ژله ای محدود می کند (سوزا و همکاران، 2006). این نتیجه از نقطه نظر زیست محیطی بسیار مهم است، زیرا خطر کم آلودگی آب های زیرزمینی توسط P، عنصری که مستقیماً درگیر (و محدود کننده) در فرآیند اوتروفیکاسیون است را برجسته می کند.
تغییرات در سطوح فسفر، در عمق، با استفاده از فاضلاب برای دوره‌های طولانی یا با نرخ‌های بالا همراه بوده است (Scherer et al., 2010)، که نشان‌دهنده اهمیت مقدار افزوده فسفر در حرکت این عنصر در خاک است. مشخصات. بنابراین، مقدار کم فسفر در GIW (یک بار مصرف)، ویژگی خاک ژله ای (ظرفیت تثبیت بالا)، روش کاربرد (کاربرد سطحی) و میزان استفاده از علل احتمالی مهاجرت کم این عنصر در خاک ژله ای مورد استفاده است. در این مطالعه.
هیچ سطح قابل تشخیصی از آلومینیوم قابل تعویض (Al3+) در تمام تیمارها وجود نداشت، که آن را غیرضروری به تجزیه و تحلیل آماری می کند.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.